XXVII Zaproszenie

Myślę, że notka się spodoba. ;) Dziękuję za betę side_of_sky. ;) Notka troszkę romantyczna, to do mnie niepodobne. :D Pozdrawiam ~Łapa ;*

Nadeszły Walentynki. Mil nie lubiła tego dnia. Wydawał się jej zbędny. Dziewczyna nie była romantyczką. Gryfonka postanowiła pójść do Hogsmeade, jako że weekend właśnie się zaczął. Pewnie będzie tam pełno zakochanych par, ale nie przeszkadzało jej to. Nie lubiła samego dnia, a nie zakochanych par.

Wstała, ubrała się i zeszła na śniadanie. Tam czekali na nią już Huncwoci wraz z jej siostrą i przyjaciółkami.

- Mil, Mil, Mil! Zgadnij, kto będzie dzisiaj w Hogsmeade! - Monica podskakiwała na swoim miejscu z radości.

- Pewnie Michael. Albo Anthony. Ewentualnie Gregory. Lub Jakob. - odpowiedziała lekko znudzona.

- Michael i Anthony! Rozumiesz to?! Oni przyjadą do nas!

- Uspokój się, dziewczyno. To nie koniec świata...

- Kim oni są? - wtrącił Syriusz.

- Moimi braćmi. - odpowiedziała Monica.

- Naszymi braćmi, naszymi. To nie tylko twoje rodzeństwo, Monica.

- No dobra, dobra.

- A ile mają lat?

- Michael i Anthony mają 25. Pierwszy mieszka w Londynie i pracuje w Ministerstwie Magii, a drugi niedawno otworzył małą kawiarnię w Hogsmeade. Właściwie to w tym samym budynku, tylko wyżej, ma mieszkanie. Fajnie, bo chociaż blisko do pracy. Są bliźniakami. Gregory ma 23 i mieszka we Francji, a Jakob 17. Teraz jest na ostatnim roku. No potem jestem ja, a najmłodsza jest Monica. - wyliczyła Mil.

- To ile wasza mama ma lat? Wygląda na jakieś 36. - spytał James.

- Ha! To akurat jest jej tajemnica, której nie zamierzamy wyjawiać. - zakończyła rozmowę z uśmiechem.

Śniadanie skończyło się i dziewczyna wyszła przed Wielką Salę. Zamierzała tam poczekać na resztę. Po chwili z sali wyszli Lily i James, Remus z Angelą oraz Alexis z Tobiaszem.

- Do zobaczenia w Hogsmeade. - mówiła do wszystkich z uśmiechem.

- Mil. - usłyszała głos za sobą. Odwróciła się i zobaczyła Syriusza.

- Tak? - odpowiedziała.

- PoszłabyśzemnądoHogsmeade? - zapytał na jednym wydechu.

- Słucham? - była wyraźnie rozbawiona - Można wolniej?

- Pytam cię... Czy poszłabyś ze mną do Hogsmeade?

- Jasne. - odpowiedziała z uśmiechem - O ile nie będzie ci przeszkadzać spotkanie z moimi braćmi.

- Nie, oczywiście, że nie.

- To chodźmy.

- A Monica nie idzie?

- Nie, Dumbledore nie dał jej pozwolenia. Dlatego potem Michael i Anthony przyjdą tutaj.

- Aha. Dobra, idziemy.

Wyszli poza bramy Hogwartu.

- Gdzie masz się spotkać z braćmi? - spytał.

- W kawiarni Anthony'ego. Mówiłam już, że ma małą kawiarnię. Byłam tam raz, ale akurat nie było brata. Całkiem ładne miejsce. - uśmiechnęła się lekko.

- Wierzę ci na słowo. - zaśmiał się.

Po drodze zaczął padać śnieg. Chwilę potem byli na miejscu. Syriusz przepuścił dziewczynę w drzwiach.

- No proszę, proszę. Jak ty urosłaś! Moja mała siostrzyczka! - ledwo zdążyła wejść, a Michael gniótł ją w swoim misiowatym uścisku.

- Ciebie też miło... widzieć. Byłabym wdzięczna... gdybyś przestał mi gnieść płuca i w ogóle - wydusiła dziewczyna.

Mężczyzna postawił ją na ziemi.

- Michael, Anthony, to jest Syriusz, mój przyjaciel z klasy. Syriusz, to są moi bracia. - przedstawiła ich.

- Taa... jasne, przyjaciel. My to już znam tych twoich "przyjaciół". - bliźniacy pukali się nawzajem łokciami.

- Jesteście niepoprawni. - stwierdziła dziewczyna, zdejmując szalik i czapkę. Płaszcz odebrał od niej Syriusz. - Dzięki!

- Siadajcie. - Anthony pokazał im stolik w głębi lokalu - Dla ciebie gorąca czekolada z bitą śmietaną, co nie, Mil?

- Trafiłeś. - odpowiedziała dziewczyna.

- A dla ciebie? - zwrócił się do Syriusza.

- Hmm... Poproszę grzane piwo kremowe.

- Już się robi.

- Ej, a ja? - krzyknął oburzony Michael.

- Wiadomo, że ty weźmiesz kawę, więc jaki sens jest pytać?

- Pff... Dla zasady!

- Zasady to tylko w chemii - zaśmiał się Anthony.

- Co?!

- Chemia. Taki przedmiot w szkole mugoli. Tam mieszasz na przykład kwas z zasadą.

- Coś takiego jak nasze eliksiry? - Michael podrapał się po głowie.

- No powiedzmy - Anthony odszedł spełnić zamówienia.

- Oni tak zawsze? - szepnął Syriusz do Mil.

- Mhm. Zawsze sobie tak żartują. Czasem nawet bardziej.

- To ty fajnie masz w domu.

- Wiem. Michael, jak tam ci się układa z Anną? - spytała głośno.

- A daj spokój. Ona była pusta. I to strasznie. Leciała tylko na moje nazwisko i kasę.

- Mówiłam ci to od początku, ale mnie słuchać jak zwykle nie chciałeś.

Później rozmawiali już o szkole. Mil opowiadała Syriuszowi o Szkole Magii we Francji. On z kolei mówił o tradycjach Blacków. Potem Gryfoni pożegnali się z bliźniakami i poszli w swoją stronę. Powoli robiło się ciemno, więc postanowili wrócić do zamku.

- Dziękuję, Mil, że się zgodziłaś ze mną pójść. - zaczął Syriusz.

- Nie ma sprawy. To dla mnie przyjemność. - uśmiechnęła się.

Szli przez chwilę w milczeniu.

- Wiesz, Mil. Ja chciałem cię przeprosić.

- Za co?

- No, w ogóle w ostatnim czasie zachowywałem się dziwnie. Liliane coś ze mną zrobiła. Chciałem pójść na to spotkanie z tobą, ale coś mi nie pozwoliło.

- Ah... Nie ma sprawy. Liliane jest podła i tyle. Nie potrafi zrozumieć, że ja nie chcę już być taka jak ona. Skończyłam z tym. Francja została za mną i tyle.

- To ty...

- Nie, oczywiście, że nie spałam z każdym napotkany chłopakiem. Ale Liliane wyznawała zasadę RZR - Rozkochaj, Zdobądź, Rzuć. I cóż... Trudno ukryć, przez pewien czas to było moim mottem. Ale teraz wszystko gruntownie się zmieniło.

- Jak to?

- Dużo się stało. Przeprowadziłam się do Anglii i w ogóle.

Weszli do zamku, a potem do PW.

- Idziesz do dormitorium? - spytał Syriusz.

- Tak, a co?
- Ja też idę. Chodź - przepuścił ją w drzwiach.

Doszli do niewielkiej klatki z napisem KLASA 5. Mil uśmiechnęła się.

- Miło spędziłam czas. Dziękuję.

Wspięła się na palce i delikatnie musnęła jego wargi.

 - Do zobaczenia, Syriusz. - pchnęła drzwi z napisem DZIEWCZYNY i po chwili już jej nie było.

Biedny Syriusz stał tam jeszcze dobre 10 minut, trzymając rękę przy ustach i patrząc w drzwi.